Bana gül diyorlar, nasıl gülerim?
Bugün arifeymiş

Bana gül diyorlar, nasıl gülerim?
Korkuyla yaşadım bu güne kadar.
Umudun özünü, Haktan dilerim,
Gönül kulemize kurulmuş radar.

Her yanımı sarmış mihnet virüsü,
Bir an boş bırakmaz çile sürü’sü,
Canlar dirisiyim, insan çürüsü,
Canını belki de bedelsiz adar.

Kim bilir ki, kimler herkes kim ola?,
Kimliğini bilen, verir mi mola?
Gözümüz kaymadı sağa ve sola,
Kimsesiz kimlikle kim kimi sarar?

Bu gün arifeymiş, ne ki arife,
Gönül iman etmez dünkü tarife,
Nezaket letafet ille zarife,
Kurulan yanımız Furkan’ı arar.

Âli kapısında, Muhammedlinde,
Yola yol olmuşuz yolcuyuz zinde,
Asahab ı keyfin kaldım ininde,
Âleme kâr olsa da, Külliyen zarar.

Ne zarar etsek de, illaki Kârım,
Mutlak sermayemdir ah ile zarım,
Yok desem hiç kimse anlamaz varım,
Yokluk aynasında çok yoğu tadar.

Âlemi berzahta yalnız kalalı,
Kalbimi muhabbet sardı saralı,
Bırakında kalbim kalsın yaralı,
Bilmeyen bilmeden Kalbimi yarar.

23.09.2015…Mustafa Yaralı