Sende kaldı yüreğim,
Gözlerinden düşen bir damla yaşta,
Beni unutma diye yankılanan sesimde,
Gittiğin yolların yalnızlığında.

Sende kaldı nefesim,
Adını her fısıldayışımda,
Gecenin karanlığına gizlenmiş dualarımda,
Ve dönmeni bekleyen o küçücük umutlarda.

Sende kaldı ellerim,
Ellerine değmeyi unutmayan dokunuşlarda,
Yarım kalmış sarılışların hatırasında,
Ve zamanı durduran hayallerimde.

Sende kaldı her şeyim,
Bir tebessümünde, bir bakışında,
Unut dediğin her kelimede,
Ama unutulmayacak her sevda gibi sende kaldı.

Sende kaldı yüreğim,
Rüzgârın taşıdığı o ince hüzünde,
Söylenmemiş sözlerin ağırlığında,
Ve bir daha dönmeyecek zamanın gölgesinde.

Adını anarken titreyen dudaklarda,
Sende saklı kaldı tüm cümlelerim,
Bir şiir olup döküldü kâğıtlara,
Ama hiç ulaşamadı sana, bilir misin?

Sende kaldı geceyi delen yıldızlar,
Her biri bir anıyı fısıldar,
Ve her sabah, seninle doğar güneş,
Ama ışıkları asla bana ulaşmaz.

Sende kaldı yüreğim,
Hangi şehirde soluklanırsam soluklanayım,
Hangi sokakta iz bırakırsam bırakayım,
Adımlarım hep sana döner,
Ama sen, bir rüya gibi uzak…

Sende kaldı ömrüm,
Yaşanmamış hayallerin içinde,
Bir öpüşün sıcaklığında,
Ve hep ertelenen yarınların derininde.

Sende kaldı yüreğim,
Artık bende olan tek şey,
Sana dair bitmeyen bu sızıdır.
Bil ki, ne kadar gitsem de,
Dönüp dolaşıp sana gelir ruhum yine.

Ya gel, sende kalanla beraber,
Topla ömrümü, bitsin bu keder.
Ya da bırak, silinsin izlerin,
Sönsün içimde yanan bu alevin,
Ama bil ki, külümde bile adın gizlidir.