Oku


Cümle mahlûkatla alâka kur da,
Rabbinden ilk gelen, fermanı oku.
Ve onun adıyla; Cebel-i nurda,
Kâinat denilen, harmanı oku.

Yaratan; Âdem’e mührünü kazmış,
Akılla donatmış, kalemle yazmış,
Kadına erkeğe, bu ilim farzmış,
Senden görüp duyan Rahmanı oku.

Madeni mayanı, havayı suyu,
Ateşi toprağı ve de beş duyu,
Evren kadar geniş, sendeki kuyu,
Dal kendi içine seyranı oku.

Asıl okunası en büyük kitap,
Resulün şahsında bizedir hitap,
Eczamız bozulup, düşmeden bitap,
Sendeki ikramı, ihsanı oku.

Resulullah der ki; Cüz külün aynı,
Sen seni bilirsen, sende nişanı,
Sıdk-ı sadakatle, gözle her anı,
Hakkı arıyorsan, insanı oku.

Edebe erkâna muhtaçtır beşer,
Hayır-ı hayır bil, şer işi de şer,
Yavaş yavaş amma, birer ikişer,
Farkı fark ederek, Furkan’ı oku.

En büyük engelin, sen seni aş ta,
Maddeden manaya, gezip dolaş ta,
Âlemi Beka da Zat’a ulaş ta,
Levh-i mahfuzdaki Kur-anı oku.

İlim ve irfanla açılsın özün,
Hayret diyarında lâl olsun sözün,
’...Semme Vechullah’ı’ görünce gözün,
Yaralı candan geç, cananı oku.

Mustafa Yaralı