kadehimde yüzüyor deniz kuşları
kadehimde yüzüyor deniz kuşları
dokunuyorum yok oluyor kanatları söğüt filizlerindeki kutup tırtılları gibi kemiriyorum istanbul düşlerimi köpek öldüren cinsten değil en emektar şarap fıçısına attılar beni sabahın ilk saatlerinden beri sarhoşum oysa portakal çiçeğine bürünmüş istanbul gün batımı yakın çirkinlikleri örten kömür karası geceye sabırsızlanıyorum dilimde haşim’in mısraları hangi tepeden izliyorum seni bilmiyorum istanbul’um ey aşkları tükettiğimiz şehrim sana içiyorum gönül gençyılmaz |