Resimsoluk bir resmim duruyor önümde yılları almış avuçlarına bakışlarında hep uzaklara iteklenen umut düşleri gerçekleşememiş bir türlü kuyusunu kazmış çaresizliğin derinlere gömülmüş mutluluğu çıkarmak için salmış sevgi ipini içine yuva yaptığını görmüş orada kuşların bile bile gömüleceklerini kuyuya bir dayanak aramış dizleri titrek yaşlı adam örneğin bulamamış tutmuş kendi elini durma üret demiş gökyüzüne yıldızlara çıksan da tut düşme, düşürme şu kaynak derinlerden kaynayıp gelen su durmuyor yerinde zaman gibi akarken kurtul her türlü cendereden ey özgürlük öyle kolay gelmiyorsun doğumun güç henüz doğmuş çıplak bir bebe çırpınıyor avaz avaza ağlarken resim hep gül gülen gözlerini aktar yaşayan tuvalime 15. 09. 2015 / Nazik Gülünay |