savrulmak da içten
hem her üşüme son üşüme
sisli bir rüzgarla biter
yağmura elbise telaşında...
çare
tanrı gibi soluğu
yeryüzüme
kimdir nedir demeden sevmeye eli çabuk
fazla diretmez
o da gider bilirim
kafiyesi sonra
bilsem kime...


tüm zaman pazar
yanından geçip de su vermediğim
ağaçlara kaldı işim
aklım öğlen uykularına uzak
fikrim en yakın konuşma arasına
paydaş
bir keresinde uzaklığının öpüş tadını
gözyaşlarımla çizdim
yeryüzüme...
seni
kimdir nedir demeden sevmeye elim çabuk
fazla sürmez
bu da yiter bilirim
bakiyesi sonra
bilmem kime...

hâlâ çocukkendeyim
hâlâ karşıdan buraya kadar
hepsi güzel
ilk anlamıyla hâlâ annem
hâlâ son anlamıyla da sönünce ışık
karanlıkla oynamam
isterim birlikte bir taşa dokunalım
üşenmeden
akşamsız
vedasız bir oyuna başlayalım
hadi
yoksun yazları unutup
bulutların hızıyla ekeşerek
davetsiz
bir çaya gidelim
fazla sürmez
ölümlerle büyür acım bilirim
karinesi sonra
bilsen kimde...






kağan işçen...