Dem...
Yeni bir katre dem,
Ay ışığına küsmüş ellerimdeki nem.. Sen içinden çıkılmaz ufkun ağarttığı göz menzilim Beni gidişine bıraktığın beklemelerin gelmeyişlerindeyim.. Susan bir Şubatın en korkak esintisinde rüzgarına avuç açtı kalemim. Esti ve geçti ilk mecram damarlarımdan Sesim kan ve bileklerim şiirdir benim.. Uçuyorsan şayet gözlerinden düş beni, Bırakırım şehri, Terkederim herkesi.. Sana sunduğum gidişimle gidişini sars-sam ellerimden kayacak ışık Ey dem! Yırtıldım tenden geldim kendime yeniden. Bir ışık menzili sardı efkarımı Sana tutundum yeniden.. Işığına ve kırgın bakışında kayboldum Düşlerimi aramaya vaktim kalmadı kendimi bulmaktan. |