GÜNEŞ IŞIĞI İÇMELİ MAHMUR SERÇELERŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Üşüyen birine rastladığımızda ona bir ceket giydirirken
üzerini örttüğümüz aslında kendi vicdanımızdır... Yılmaz Odabaşı Sur dibinde uyur sarhoş serçeler Sessiz zebella heyula düşler içinde Bir çığlık kopar da gecenin içinde Duymaz sarı ışıkları yanan evler El uzatmaz geçip giden adımlar Üzüntüden köklerine çekilir çiçekler Toprak şehvetin azgınlığına ağlar Taş çatlar arından ama utanmaz sırtlan gülüşler Bazen bir gün de olsa durmalı dünya Tersine dönmeli gözden çıkarılan kimsesizlik Bir tufanla yok olmalı nefsine yenik zalimler Ve kanayan düşlerine sığınmadan Güvenle güneş ışığı içmeli mahmur serçeler Dilek USTA |
yüreğinize sağlık hocam...