Senvar mıydın yaşadın mı gölgesinde oturdum mu ağacının yasladım mı sırtımı sevdana belime dolandın mı belli ki yoksun yalnız oturuşum anlatıyor yalnız bakışım gülüşüm sen yazmıyor artık yüzümde gel demiyorum rüyama bile çıkışını verdim ömrümden kiminle gülersen gül kimin omzuna dayarsan daya başını sadece bir sıkıntı verdin içime kurutulmuş çiçekler dönüp gidişin aklımda kalan inan mutlu olmam artık ansızın gelsen seni görsem kapı aralığında sevinçten ölmem var mıydın yaşadın mı gözlerinin içi güldü mü beni görünce bir şarkılık sevdin mi unuttum unuttun mu? 17. 08. 2015 / Nazik Gülünay |