bekle
zor olsa da sevdiğim
gidiyoruz o yere
zemheriyi almadık çıkınımıza
soğuk ayları attık
donmuştu gözyaşımız kirpiğimizde
başka yöne kayıyordu yolumuz
uyuyordu halkımız
amerikan vari ninnilerdi söylenen
boşaltılıyordu özgürlük sepetimiz
sevgisizlik bayrağı çekiliyordu evlere


bilirsin
hak etmedik bu acıları, yıkımları
bu her gün gelen şehit cenazelerini
anaların kavruk bakışlarını
yürek yangınını
yolumuza barikatlar kurulmasını
dağları tutuşturan közü
odamıza düşen ateşi
yangıyı


biz değiliz bizi öldüren
şarzöre sürülen mermi
yollara mayın döşeyen, tuzak kuran
silah depolayan
ölün emrini veren
dışarıda hesapları yarım kalanlar
Lozan’ı içine sindiremeyenler
vurduran
kardeşi kardeşe


yakındır
onların ölümleri
biz aynı oyun havalarında oynar
aynı halaylarda kol kola gireriz
biliriz ocağımıza düşen ateşi söndürmesini
düşlerimizi birleştirmesini
yetinmez yarımız
diğer yarıyla
çünkü bütün Türkiye bizim
her dalı çiçeği yaprağı dağı taşı
kurdu kuşu insanı
oyarsak
düşmanın gözünü oyarız
o gerçeği görmeyen!..



16. 08. 2015 / Nazik Gülünay