zor olsa da sevdiğimbekle zor olsa da sevdiğim gidiyoruz o yere zemheriyi almadık çıkınımıza soğuk ayları attık donmuştu gözyaşımız kirpiğimizde başka yöne kayıyordu yolumuz uyuyordu halkımız amerikan vari ninnilerdi söylenen boşaltılıyordu özgürlük sepetimiz sevgisizlik bayrağı çekiliyordu evlere bilirsin hak etmedik bu acıları, yıkımları bu her gün gelen şehit cenazelerini anaların kavruk bakışlarını yürek yangınını yolumuza barikatlar kurulmasını dağları tutuşturan közü odamıza düşen ateşi yangıyı biz değiliz bizi öldüren şarzöre sürülen mermi yollara mayın döşeyen, tuzak kuran silah depolayan ölün emrini veren dışarıda hesapları yarım kalanlar Lozan’ı içine sindiremeyenler vurduran kardeşi kardeşe yakındır onların ölümleri biz aynı oyun havalarında oynar aynı halaylarda kol kola gireriz biliriz ocağımıza düşen ateşi söndürmesini düşlerimizi birleştirmesini yetinmez yarımız diğer yarıyla çünkü bütün Türkiye bizim her dalı çiçeği yaprağı dağı taşı kurdu kuşu insanı oyarsak düşmanın gözünü oyarız o gerçeği görmeyen!.. 16. 08. 2015 / Nazik Gülünay |