MIZIKA ÇALARDI ALMİRŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yazılması gecikmiş bir acının
keşke şiiri olmasaydı kalemim. :( Mahşer günü yitirdiğinde melekler hükmünü Zulme bağdaş kuranlar kara damga yiyecek İlahi hakikatten. Zorbalığın boyunduruğu, Esaret ve ölümün galibiyetiydi Srebsenitsa Yaban otu görülüp kökleri kurutulan şehirde Katran karası barut kol gezerdi kapılarda Kan kokardı her sokak başı Bu yüzden güneşe kör bakardı çoluk çocuk Mızıka çalardı Almir Toplu mezar çiçekleriyle beslenen Mavi kelebeklere... O ağlardı ! Göz bebeklerine kıvılcım düşerdi yıldız yıldız Özlerdi ! Kör kuyulara gömülü yüzlerce kardeşini Beklerdi toprak altından bir ses bir nefes Biliyorum ki İnsan şeytandı Srebsenitsa da. Harabesi virane Yıkılmış evlerin arasındaki ince minareden Selası okunurdu adressiz mezarların Sebebi inanç Sebebi ötekiydi bu akıl almaz kıyımın Artık tanıyorum alnındaki kara lekeden İnsanlığın melek kisvesi evveli ahirini Ve unutmadan her temmuz Ay taşıyla örüyorum mavi kelebeklerin kabrini Dilek USTA |
yüreğine sağlık,
Kutluyorum kalemini
.......................................................Selamlar