Bir karınca telaşı içinde,
Bakıyorum yaban gözlere,
Ve soruyorum gelip geçenlere,
Bir bilen var mı?...
Bir duyan var mı?...
Bir gören var mı?... Erol Şafak

bedenimle uyumluydu o sözcük
iç çekmek

getir dudaklarını ruhum sana geçsin


öyle ya
nefesini tutan ölürmüş



kolonya kokluyor sensizliğim
ihtilal sabahlara bir çiğ damlası gerekiyor
melekler öksüz sevdalarda, Tanrılar fenalık geçiriyor

tepesine çıktım dünyanın
ölü çocukları tütsüleyen namussuz şehirler
intikamsız sıralanmışlar toprağa
soysuz ayrıntıda amerikan uşakları
çifte mesai yapıyor savaşlar
kansız acısız hayat bir rüya

haber bültenleri cehennemi nöbetleşe koruyor
noel baba gibi bahsediliyor zebanilerden
körlük yarışında itiş kakış bir kalabalık
yıkılsın zindan kimsesiz kalmış umut
toprağın nabzı hata veriyor

çığlığım toprağın üşüyen yerlerini örtüyor
melankoli bana yakışıyor gözlerim şarkı diyor
bir garibim ben kısa vadede hüzün
şenlik yanım için biraz hayal gücü gerekiyor
ismimin ilk hecesi serseri ikincisi şafak
kusursuz bir duayım belki zaman ayarlı bomba
hem renkleri arsız gökkuşağı hem çan sesi çağıran kara haber

anlamadığım yerleri var bu dünyanın
hatırlamakta istemiyorum içindekileri
ey meçhul, bir ah etsem şuracıkta
yakalar mısın cinnetimin öykülerini
bak sevgili günleri bekliyor bulutlar
yollarda büyümüş düşüm tapınacak tarikat arar
bir efsaneye karışmadan busesi aşk kadın
nara atan denizler çıkmalı içimden

nereye saklanayım, nereye saklayayım kendimi
gelmezsen bu ömrün benden çekeceği var...