geceyi yaran keskin bir sitem,
sanki pencerenin ışığını kesen,
gölgenin gölgesi,
keskin ve soğuk bir gizem,

sardı odanın karanlığını,
beyaz bir ışık gibi,
süzüldü, ay mıydı ?
güneş mi ? bilemedim,

öyle sessizliği yaran,
kapıyı bacayı kıran,
beyaz bir ışık,
tiril tırıl titreyen bir ben,

kaldım öyle, zaman durdu,
beyazlar içinde bir ışık,
dans ediyor, sandım,
sanrılar arası, düş mü ? gerçek mi ?

ayırdın ayırdına varamadım,
sonra , ne kadar sonra ,
bilemedim, sanrılar mı sardı?
yoksa ben mi ? sandım,

konuşmak düştü aklıma,
ama iki harfe ses olamadım,
kim kime, gece ?
kim kime ece ?

harfi harfine sessizliğin hırkası,
tiril tiril korkunun hecesi,
sardı beni, artık ben ben değilim,
üç yaşında bebe, konuşmak ne bilsin,

ağlamak düştü, ciğerime,
korku, sırtımda uzun kollu bir hırka,
sessizliğin içinde, çığlık çığlığa,
bir bebe ağlar, konuşmak, konuşa konuşa ağlar…

Sibel Karagöz

#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz