Öfkenin Dansıbir giz tırmanıp gelmiş gözbebeğime ne güzel ihtiyarlıyorum meydan okuyorum başlangıca ve sona sadece gülümsüyorum sevgilim bana sormuyor boşluğun hala ağrıyor mu kanepeye uzanıp ismini unutuyorum sessizliğim kavgaya tutuşuyor kalabalığımla ’bugün de akşam oldu’ şarkıya başlıyorum hiçselliğim dalgınlığıma karışıyor dünya programlanmış tv karşısındayken çığlıkların duyulmamış yerlerini dinliyorum parantez içine alıyorum metropolleri cehenneme gidin lan ! cehenneme gidin koşasım geliyor toprak yorgun ağlayasım geliyor yağmur yorgun bir güvercin bile yok çocuklar yorgun umut et! umut et! bağırasım geliyor düşler yorgun hayat yaşlanıyor ölmeyin lan! ölmeyin... |