Bir umutrüzgâr üfürdü kırık dökük yollarına çöküntüye açtılar tünellerini dağılmanın üstüne yansımadı ay su parçalandı delindikçe kalbi ağladı toprak insan unutuldu bir yerde öteki dünya adamları devşirdi bu dünyayı sepetine koydu yoksulun öte dünyayı sen oku üfle, okut, üflet dedi yaralarına tuz bas acı sar kırık kolun yeninde kalsın unut düşün geçmesin boyunu bir yıldızla yetin diğer yıldızlar nasılsa sönük ateş parçası insan adımları uzayı dört dolansın sen ağanın paçasına sarıl yine karın tokluğuna çalış senden olsun ön saflarda ölenler dünya sahiplerine bırak yaşamayı tahtlarına kurulsunlar iyice baksınlar yine sana tepeden tepeden küçül yeni su yollarına gider oysa küçük unutulmuş bir umut 19. 07. 2015 / Nazik Gülünay |
unutmaman için
şimdi gelmek var
unutmak için hızlansanda dünya
anımsamak için bir an dur beni hatırla
damla
damla
her dem mürekkeb-î şiirle Şairim
.