SANA SUSMAYI KİM ÖĞRETTİ ŞAİRŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ve bir gün
sustuklarımız dan sorumlu tutulacak vicdanımız.. Ölmüştü su ... Kınından çıkan öfkenin hançeriyle Durgun , Kızıl, Masum canı bulaşmıştı damarlarına Kan kusuyordu balıklar... Yanmıştı ateş... Bir kav ,bir çakmak iki parmağın ucunda. Başı dumanlı Kavruk ten kokusundan Çatıdan atıyordu Gri,soluk rengini... Meymenetsiz di hava Güneşin uğurunu söküp almıştı boynundan Işığı sönmüş Çıplaktı teni Siyah buluttan bir elbise Karabasan gibiydi suretinde Ve yüz yıllık uykudaydı insan Dokunmayan yılan rehavetiyle. Kül kanatlı kuşların Duyulmuyordu Kulak patlatan çığlıkları. Düşlerin cümbüşünde Raks ediyordu iki ayaklı cüce... Peki Sana susmayı kim öğretti şair. Kum saati kırık zaman öncesi bu yerde İnzivaya çekilmiş tüm şiirlerin. Bıçak açmıyor ağzını... Sizde susun ey yıldızlar Yeryüzü haşr oluyor Göz kırpıntınız dahi bozmasın sükutu Tanrı zulmeti cehenneme neşr ediyor. Dilek USTA |