TÜM GELbitmemiş resim önümde bitir seni,tamamla diyor yerleştir yerine yarım çiçekleri sür tablodaki eşeği İstanbul’un başka sokağına şarkı söylesin elleri gül kokulu kadınlar ihaneti unut yarım kalan aşkımız deyip durmasın beynimde dönen plâk hadi durma ver artık elinde eskittiğin çiçeği her sefer benim için geç evin önünden sana da öğretti mi annen ayağını sürtmemen gerektiğini annenin gözlerine bakar gibi bak bana çocuklar olsun eteğinde doğmuş doğacak annene yürü arkanda bırak sürüngen sokağı tüm bak öyle sularında menevişler olsun gözlerinin yarım sevişmeleri arkandaki odada bırak öyle bulsun ellerin elimi buz tutmuş hallerini dışarıda, kapıda bırak ayakkabılarının yeri belli olsun orada giderken kapımın açık olduğunu unutma seninle hayatıma düşecek gölgelere biz canlıyız en az, sokaktaki sesler, satıcılar, tartışan adamlar oyun oynayan çocuklar kadar tüm gel mazideki yarın da kabulüm 29. 06. 2015 / Nazik Gülünay |