Neredesin çocukluğum- 1 - ne zaman vardım kapattım gözlerimi geriye döndürdüm zamanın dümenini ayakkabısını ters giyerken yakaladım çocukluğumu adını sorunca söylerken utangaç bir çiçek kız gelincik seven, papatya ören ince elleriyle sürekli gözyaşlarını silen ağustos böceği ne zaman gördüm seni birbirine komşu evlerde üzüm pekmezi kaynatılan sokakta koşarken aynı yönlere hayat yarışında arkada kalmayı sevmeyen bırakmamaya çalışarak elindeki gevşek ipi iteklemeden öne geçeni - 2 - çocukların geleceğiydi herkesin önceliği çaput bebekler diken annelerde işçi babalardaki heves geriye kaçmasın önlerinde dümdüz uzanan bayraklı yol onlara küçük denirdi oysa kocamandı düşünceler bayrama seğirtirdi tüm kasaba bayrama gönderdikleri siyah önlüklü çocukların ardından varlığın uzantısıydı yeni nesil cumhuriyet çocuklarının ardından sorgulayacaklardı ilerde nerede bağımsızlık nereye kaçırıldı Çankaya yolu, Atatürk ’varlığım Türk varlığına armağan olsun’ nereden çıktı bu sünepe adamlar dik yürüyüşleri kovan o düpedüz yolda sendeleyen, düşkünler sürüsü varım, varız demek için girdim bu şiire ileride, geride görsün insan kendini sabaha hazırlamalı güneşi uyuklayan halkı uyandıracak direnç daha doğmadı mı yoksa annesinin karnından nerede eski çocuklar hepsi mi öldü kazara heey! hileli oyundan kurtulanlar ne zaman varlığınız kanıtlanacak düzmece delillerle değil ama millet sesinde doğru,gür!.. Türküm, doğruyum, çalışkanım, yasam... neredesin çocukluğum dağ başını duman almış yürüyelim arkadaşlar!.. daha var biliyorum papatya toplayan çocuklar sokaklardan çekilse de anneler.. 28. 06. 2015 / Nazik Gülünay |
___________________________________________________saygılarımla selamlar