Güzellikne bekliyorum senin gelmenden ve güzel günler görmekten başka üstelik sen gömülmüşken geçmişe güzel günler nazla dudak bükerken yukarıdan bakarak insanlara belkide insan onu uzaklaştırıyor kendinden pireyi deve görüyor belkide ve güzellik canımızda söndürülmüş sigara nerede boy atar acaba bizim tarlamızda seyrek yetişen ürün kara gözlü günleri aklamaya ürker hep başkasının elinde gördüğümüz bizim sokağa uğramayan içimizi kıpır kıpır titreten türkü hangi ellerde söylenir beklerim sönen ateşin ortasından çıkıp gelmeni en çocuk bakışınla harlayarak içimi bütün kırgınlıkları yutan ses o şiirin gerçek kaynağı lir en başta yazılır ismin sayfamda senden sonra uzar gider yaşam çizgim yeter aslında mutluluğuma tek hece soluk soluğa koşup gelen bir kıta dokunmadan çalan saz nağme gelsen bile yetmez senli mutluluk beklediğim talanı dursun sokağımın koca koca araçlar girip ters yüz etmesin günlerimi bıraksın kendi haline güzellik bulur yolunu bir çam kozalağında bir tohumda ve arkasından gitmek çocuğun 12. 06. 2015 / Nazik Gülünay |