Engizisyon Duvarları
I.
Yaşlı para baronlarıydık Sokaklarda aşk adına işlenmiş suçlarda Ta ki o kimsesiz krallığın Kimsesiz kralı Beş ölümü geceden ayırıp Kantoları, tanrısı ve yiğitliği üzerine Sensizliği buldu. Seviyoruz, Tuzlu hıyarlar seçiyoruz çarşıdan Bir geceye daha aydınlık doğuyor Mektupları elçilerin saçlarıyla yazdım sana Bir senatör sıçramasıyla Sevişegelmek, konakların izbe dipleri Cumhuriyet sonrası ülke aşkları Şimdi devrin en ünlü hüzünleriyle Manastırda, şaraplı gecelerle Sen, senin boynunun güzelliği ve dudakların Ah! Ele avuca sığmayan postmodern tavlanışın Çingeneler gibi sevişegelelim Herhangi bir gün öleceğiz nasıl olsa Bak! Bereket Bahtının açık sularına kurtuluş Kaybolurken bile şehrin sokaklarında Ankara’dan vapura biniyorum Ve seni, sensizliğe adıyorum Kral V. Henry falan Ölümsüzlük doğuruyorum seninle bu topraklara II. Masanın üzerine vurdum Olağanca, bütün yenilmişliklerimi Bir romana adını koydum Konu-komşusu olmayan kuşlar. Bak! Şimdi ezgiler bırakıyorum sensizliğe Dore-mire-mamafih endişeler. Kreşe veriyorum içimdeki ölü çocukları Endişelenmek yersiz, Engizisyonda adım geçti artık özgürüm Yerli yersiz seçim konuşmaları beni bekler sevgilim Gitmeliyim, Seni uzunca özleyeceğim. (Kalın ceketli asaf adamları Zamana iliştirdiğim kırmızı toka Sonra o adamlar üç hurafe ile Yıkıyor ağaçlarımı) Bak! İnan bu alışılmazlığı yasaklardım Çünkü ölmüş hayallerim hala orada Öylece rüzgarlar alıp götürmesin seni benden. Gelemiyorum, Seni uzunca seveceğim. III. İskelenin kırık saçları Yaşlanmış sokakları, taşları, kaldırımları Yorgunuz geceleri ve gecelerimiz ölümlü Bunu nasıl anlatsam Mehmetsiz Süngü, şimdilik Emrulah Öyle ya! Adımdan atabilirim bir L’yi Seni bugünlük unutuyorum. Durma, Bir ışık değerse gözlerine Git sen de, durma Adına yakışan ağıtlarla, ağlıyorum bilesin. Salt anımsamalarım Tarihen anlamsız, vakit umutsuz Sokak taşlarını titreten atlı çingene ile Bu tasvirler kutsal kitapların elinde Cumhuriyet sonrası, paşa babam Ve sensizlik. Bir inanışı anlatır gibiyim, Gözlerin, seslerin ve gülümseyişlerin Bugün engizisyonda adım geçmedi Artık sensiz bile değilim. |