Yıldızımdıkırk boğumlarını açıyordum kalbimin rastladım ona bir çay bardağı önünde karşısında insan beyni gerçeği karıştırıyor yıldızdı yıldızlardan bir grupta adı yazıyordu uzandım alıp göğsüme takmaya kırmadan hiç bir ucunu bir kalıba koymadan dokundum varlığına o yaşadığını kalbimde duyumsatan yine bir şeyler alınıp bir şeyler satılıyordu insan pazarları bile vardı sonra sürgit savaşlar kimilerinin çıkardığı kiminin öldüğü pisi pisine savaşlar al diyordu yaşamın yıldızı elinde pır pır eder de sönmez koy pencerenin önüne çiçekle gönlü olsun karanlığın belki açar perdesini bir gün güzel günler üflüyordu sigarasının dumanını uzaklarda kalan hayale arayarak her kadında o anne kalbi güller çiziyordu en zarifinden daha ince kalem selâm duruyordu bu simli güzelliğe sevda diliyordu ekmeğin yanında önce zeytinden, peynirden, çaydan.. 07. 04. 2015 / Nazik Gülünay |