bir sen kaldın
saçlarını öremediğim
terini denize dökemediğim


kaderine yürüyeceksin biraz
o kaçıyorsa , sen dörtnal
hangi gölge gelin olmuş ki kendiyle
sonra üşür insan yalnızlıktan
kaçma aynalardan
oku bak hayat mı kalmış gözlerinde
pasaklı gururla mı doyarmış benlik
zaman dediğin tersine akan nehir,
hayat dediğin kumar taburesi değil mi
zâten
dönmeyen tekerlek elbet benzin yakmaz
diyeceğim o ki
kullar inadıkça huzuru yudumlar
kollar sarıldıkça


s/avunmaksa denize döktüklerin
ya bu çölsü sızlanmalar neden
belki bu önündeki -ömründeki- son vaha
hayat basit
üşüyorsan
aklından çıkaramadıklarını
basacaksın atkına!

korkma
suda yüzen lâl kibrit çöpü gibi
ıslanmışsan yanmazsın

anlatmayacaksın güveni hissettireceksin
sevdiğini söylemeyeceksin göstereceksin

hadi biraz cesaret
inan bana
bu şiir kuruyana dek
...
zafer senin!





ToprağınSesi




( Nilgün Arıkan’a teşekkürlerimle)




.