cenneti görmüştüm ben bir keresinde
hayal meyal hatırlıyorum
küçücüktüm o zaman
birinci sınıfa gidiyordum
boyum bir divana ancak denkti


şimdi anlattıkları gibi değildi
kıvrım kıvrım yollar vardı
upuzun yıllar çiğnemiş gibi yorgunluk izleri
demek ki hayli uzaktı
kolayca gidilebilecek bir yer değildi
öyle yemyeşil ağaçlar
masmavi göller görmedim
çağıl çağıl akan nehirler filan
varsa da kurumuştu belli
ütüsü bozulmuş nasırlaşmış çizgiler hatırımda
tarif edemeyeceğim bir huzur vardı yine de
o şefkatli pamucak ürperti nasıl anlatılır ki
çok küçüktüm o zaman
bilemezdim ki cennet denen şey böylesi değerli


cenneti görmüşüm ben bir keresinde
yalan söylemiyorum
hatırlıyorum evet
oyun oynuyordum sokakta
hatta zoraki gelmiştim eve babaannem seslediğinde
annem hastaydı
sırtüstü çıplakayak yatıyordu divanda öyle
arada bir üşüme tutuyor
arada sanki soğuk su içmiş gibi boyuna ateşleniyordu
öksürüğü bir geçse iyileşecekti !
Kur’an okuyan babaanneler yalan söylemezdi
namazlardan sonra birlikte dua ederdik onunla
o küçücük avuçlu cüssemle kafa tutardım tanrıya
böyle içinden okununca mı duymuyordu acaba
bağırarak mı söylemeliydim
artık bir şey dışında!
o yeni çıkan kırmızı spor ayakkabılarından
hatta kuyruksuz uçurtmalardan bile vazgeçmiştim
hem artık yaramazlık edip onu üzmeyecektim
söz vermiştim

hatırlıyorum
yanına uzanmıştım
yüzü maya tutmamış yoğurt gibi bembeyazdı
nemlenmiş gözleriyle okşuyordu yine de
ama bir tuhaflık vardı bu kez sezmiştim
"hadi namaz kılalım babaanne"
namazın saati olurmuş ne bilirdim
"yine mi soğanlı yemek yaptın sen"

camı boyuna topa tutuyordu
annemin deyimiyle mahalle veletleri
herhalde ilk defa o gün gelemem demiştim
hatırlamak istemiyorum
üşümüş buza dönmüştü ayakları
ne yapacağımı bilememiştim
o doğrulamıyordu
babaannemse eğilemiyor

çoraplarını ben giydirmiştim!



/...Cenneti görmüştüm diyorum bir gün, hayal meyal hatırlıyorum.../






Toprağın sesi








.