MERCAN KIZILIN DA FİRUZE
Maviye çalardı gözleri
Harmanıydı denizin her halinin Ağladığında Laciverte boyanırdı üstüm başım Hele süzülmeye görsün damlalar Mercan kızılın da firuzeydi bakışlar Silerken yaşlarını Ellerini yakardı inciden yakamozlar Bazen de sis çökerdi Yosun kokusunda çiy damlardı mavi kıyılarına Düştü düşecek gibi Asılı kalırdı alt kirpiğin de Benim içim de fırtınalar kopar Buğulanan enginin de hapsolurdu yüreğim Siz bir de gülerken görün Turkuaz gölgeler oynaşırdı harelerin de Yıldızlar raks eder Cümbüş tutardı ay geceye Bir çingene sevinci yaşar Ateşinde oynardı sevinçlerim Kıstığında bir çift nazar boncuğunu Güneş öperdi göz kapaklarını Sıcak ikliminde ısınır Unuturdu ayazı yorgun bedenim Elifin de kaybolur, Alabora olurdu tüm hüzünlerim Artık bir martı çığlığı duyarsan suların da Tanı kanatlarımın sesinden Tanı aşkını yurt edinmiş kimliğimden Dilek USTA |