ölü şiir
Değil mi ki; yanılmak bir yanılsamadır
Baktığın pencerelerce üryan Sesinin med cezirlerini tanıyordum Sesimin yarattığı boşlukları Uzadıkça söylenmiş ve söylenmemişlerin baş döndüren çalkantısı Sürüldü yüzeye vuran kuşkunun yatağı Çekti içimden usulca canımı Bir tohumun uyanışı Bildim Aldanışımdı Çakıl taşlarıyla muhataplığım Akmadığım mecralarda Sürüklenip kayboluşuydu ruhun Koşulsuz büyüttüklerimin zırhıyla Bilmezsin Ağladımdı Tekrara düşmeden evvel Tamamlanamamışların ustura ağzıyla Sızlatıldımdı Dündü Yaşanmışların üstüne çekilmiş sünger ıslaklığında Gündü Tüketilmeyi bekleyen Olanca iştahsızlığıma rağmen göğsüme zimmetli düşlerden başladım |
her şeye rağmen yaşama öykünmek gibi...
sevgi ve saygıyla...