HüzzamSerin gecelerin kucağında uyanıp Öyle apansız, öyle üşümüş ve titrek Sarılır sıcağına bir düşün gövden İsimsiz sızıların, isimsiz merhemleri der kalbin İsimsiz masalların, isimsiz kahramanları Yollar uzanır önünde, yollar kısalır Her köşe başında duraksar adımların Gözlerinden bulutlar Sırtından bir ürperti geçer Sonradan ıslanır yanakların Yolların da olmalı sızlayan yanları, uyuyan çığlıkları Onca seferin yorgunluğu, kırgınlığı ve ah’ı Susturmalı gerçeği ki ısınsın evren umudun kısır tohumu -düş kırıklığıyla biten- Olur olmaz gülmek olsun yine adı sevdanın Olur olmaz mekanlarda özlemek; bırak Soluğunu tutup, hapset büyüsüne kendini an’ın Aydığında nihayet gerçeğe, hayal Hazan şarkısıdır kulağına çalınan Yahut hüzzamdır makam |
ne kadar ara verdiğinin farkına varmıyor
bir şeyler anlamını yitiriyor galiba artık
selamlar arkadaşım