bir şairin kaleminde rastladım sana
tv’ de o sığ dizilerden biri…
uyumsuz seslerin arasında o ahengi
tanıdım:
bizdik

ülkem yanıyordu
dünya zıvanasından çıkmış…
hissizleşmiştim; yalnız, kedimin varlığı yüzümü güldürüyordu
bir et parçasına, müstesna sevinçler veriyordu
bir şair seni anlatıyordu


“her şeyin bir yansıması var; seninki birden çok
sana da bu haksızlık gibi gelmiyor mu?”




geçmiş zaman şimdiye dönüyor
bir şair, dolanmış yumağın içinden bir ip çekiyor; sarıyor
geçmiş, gelecek, şimdi
hepsi bir an oluyor
an şimdi

şimdi, şefkatli ellerin saçlarımı okşuyor
başım göğsüne düşüyor
ellerinin hafızası bir bir uyandırırken geçmişi
tüm yollar aynı yere çıkıyor

dünya yuvarlak
zaman dairesel
onlarca duygu iç içe yaşıyor
bir şair seni anlatıyor; sen beni
aynalardan geçiyoruz, ayna tutarken birbirimize

kedim karnını gösteriyor, muzipçe

“elbette severim.”