Bir küçücük şey ufak bir detayŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Son bi kez oturup konuşmak enine boyuna tartışmak bir ben olmak bir sen olmak; ve kendimi sorgulamak içindi kendimle baş başa kalmam. Bana şiir gülüşlüm diyen tek kişi sendin. Zaten tanıdıklarımın içinde şiir seven de tek sendin. şimdilerde yüzüm hiç gülmüyor, kaldı ki şiir gülüşüm olsun.
Aklıma bir muziplik geldi çocukken oynardık hani yani şöyle söyliyeyim birden ona kadar say ve bir dilek tut kendi kapının kilidini kırıp çıkabildiğinde kurtulacaksın kendine köle olmaktan eğer İstanbul’daysan uğrayıver Piyer Loti’ye hiç olmadık bir yerde bulduğum bir fotoğrafın öylesine sarstı ki beni bu günümü ve akşamımı bir veda gecesi olsun diyerek ayırdım sana gümüş simli bir bindallı giyeceğim üzerime ellerime mavi kına yakacağım her şey şanına yakışır senin ağırlığınca olmalı akşama kadar içimde patlayan bu kırk bir pare topla nasıl başa çıkarım bilemiyorum kesildi ya ayaklarım yerden merhaba şeri diyesim geldi dağıtıp gülücükler her gördüğüme merhaba iyi günler dememek için kanatırca ısırdım dudaklarımı yapay bir mutluluk benimki anlık yani geceyi bekliyorum her şey gölgeler içinde gizemli olmalı ay eyvallahsız zati sen yokken denize el işi dantel bir perde çekeceğim nereden geliyorsa aklıma atlar ne kadar da ilgisiz ama mutlaka bu bir çağrışım deniz dedim de deniz atları ve yosun tutmuş yakamozların aladatıcı parıldayışında anımsıyamadım neydi ne zamandı ne alaka şimdi atlar bir masa donattım sana ait mektuplar fotoğraflar bütün o objelerle bu gece yalnız seninle başbaşa ilk akşamımız gibi son bi kez yalnız sen ol istiyorum bundan böyle tüm anılarımda yeri göğü sarsacak bir olay olmalı bu gecemiz içimde patlayacak kırk bir pare topla aydınlık cumhuriyetler kurulmalı saydın mı ona kadar dilek tuttun mu bilmiyorum ama İstanbul’daysan git Piyer Loti’ye ikimiz için bir kahve içiver yanında badem ezmesi o da benden olsun Yüksel Nimet Apel 22/Ocak/2015/Perşembe/Ankara |
nasıl başa çıkarım bilemiyorum
kesildi ya ayaklarım yerden
merhaba şeri diyesim geldi
dağıtıp gülücükler her gördüğüme
merhaba iyi günler dememek için
kanatırca ısırdım dudaklarımı
yapay bir mutluluk benimki anlık yani'
Ah canımın içi... Keşke mutluluklar yapay olmasa... Keşke tüm insanlar mutlu olsa...
Sevgiyle kanatlansa gönüller... Gülerek baksa gözler birbirine... Bakışların, sözlerin,
hayatın tadı da hep bu badem ezmesi tadında olsa... Velhasıl mutlu olsak hepimiz...
Çok sevdim bu şiirinizi... Dedim ya, hayâl gücünüze bayılıyorum. Gönülden sevgiler, selamlar...