AnsızınSabah oluyor Ahmet Her gecenin sonunda Yağmur yağıyor Güneş açıyor Sokaklar dolup boşalıyor Hiç bir şey olmamış gibi Sokaklar Ahmet İçim gibi Yağmura güneşe Kalabalığa tenhaya İtirazsız kucak açıyor Dört duvar Dört köşe Bembeyaz boyalarla sırlanmış Sığınak mı Sağanak mı göğümüze set çeken Uysallık galiba en çok Çaresizliğe yakışıyor Sarı savruk bir matem gibi Eserken dilinden dilime o ağıt Sağır fısıltılar dolaşıyor dört yanı Dört mevsim dört köşeye kuruluyor Açılsa bir kapı içimde ansızın Öyle ansızın filizleniyor tohum Ansızın büyüyor ve ölüyor her şey Bir ıslık gibi dudağımdan çıkıyorsun ansızın Bir ıslık, bir şarkı, bir ünlem... Birbirini görmeyen iki pencerenin Aynı kapıya hasretinde buluşuyor iki düş İki gülüş; Kanatlanıp uçuyor ansızın |