Dnaİçimden bir sürü şey geçiyor Hiç durmadan, molasız Geçip gidiyorlar işte Nefeslenmeden, öylece... Sanırım yaşlanıyorum anne Azalıyor sabrımın sükuneti Dilimde tarihi geçmiş sövgüler dolaşıyor İlk gençliğime yaraşır biçimde Niye bu kadar uysaldım kızgınken bile Diye söylenip Gölgelerken sevincimi Ellerin geliyor aklıma, yatışıyorum Kedileri sever oldum inanmazsın İnanmazsın değiştim ne çok İnsan değişiyor anne İnsan soğuyor özlemlerinden Duvarları çizdiğim kalem Bile değişti ne çok Ne çok kılık değiştirdi insan eliyle her şey Ağaçları seviyorum anne Dağları, taşları, toprağı... Göğü seviyorum bir de Rüzgarı, yağmuru, karı... Ve anne olmayı -senden öğrendiğim- Iskalarken hayatın gösterişli karnını Göz oluyorum yollara Yıllara kulak Sokuluyorum içine bir ezginin Bir notaya söz oluyorum her dilde Ellerim anne Ellerine benziyor git gide Okşayıp sevdanın asi yüzünü Yatıştırıyorum |
Güzel oldu, güzeldi şiir. Tebrik ederim.