Karıncalar da uçar
...
tef sesi ancak bozkıra yakışır böyle anladı kuzeyden esen her şey atların taşlara bıraktığı tıkırtı böyle geçerdi şakağını senin de ateş parçası dünya ey seni de içine çekerdi en yakın yıldız göklerden alıp göklere dağılırdı bir nefeste lav kuyusunda kaynaşmayı nasıl bilebilirdik ki ey şiraz şarabı buz kadehi bir inceliktir alır başını giderdi Vanya dayıya akan demir sıcak, kırılan ışık serindi uhrevi olan şüphenin kendisinde saklı ve kalbimiz ne soğuk ne de sıcak ve bozkırda bir demet barış çiçeği sessizliğin uç uca ve şuracığa bir melodi bırakıp bırakıp gidişi fakat şiirler ütü istemezdi hanidir dünya kırışık bir yatağın fahişesi şarkılar hep uzak ... |
beri'nin sancısı mı iter ?
ey öte gel beri derken !