Yalınkılıçgüneşin alnında bekliyorum sevgili, buram buram yanıyor göğsüm yaşanmadan eskitilmiş anılarımı sarıp sarmalayıp başıma geçmesini bekliyorum ağrılarımın ben burada gelinciğim farzet ki bükerim boynumu olmazlığına imrenir kızıllığıma gelip geçenler kimisinin dilinde belli belirsiz bir fâtihâ ıslanır büyürüm ben kendi yağmurumda akşamcı hüzünlerle boğulur sesim dizilir cümlelerim, kurtaramam kurşunlarından tenhasında gözlerimin bir kadın vurulur.. bedeninden bir " sen" düşer yüreğinden, bir adın kalır geriye.. gitmesem de bilirim uzakları âşinâyım dokunmasam da tenine hicrî sözcükler biriktirir ellerim tüm sözler adına duyamadığım.. ben burada böyle, avuçlarım paslı duâlarla yıkanırım.. neden bu soğuk; bilirim, neden bu ayaz bu öldüren tipi, şu yanık hicaz.. her şeye muhâlif bu rüzgâr neyin nesi bilirim.. dayanmalıyım; kar topluyor yüreğim! Özlem TARHAN aralık/2014 |
çok iyi şiir...
saygılar.