susarsan sonuna kadar huyunun
çekirdeğin kalır son tınıda arza
konuşsan da dışımda sönük yıldızların
dökülüş safhasını izler bakışlar
bütün büyük tümceler kazasız gelir bilirim
merhabam yarım kalır şiiri sönük duruşunda


en çok konuşan sen, sustun
tüm bir şarkıyı söylemeden
dudağının kıyısından usulca serpildi sözler
belki yer buldular sonsuzda
hiç işitmediğin selamlarla buluşup
aynı dizelerde konuştular
arkasını dönüp gitti yalnızlığımız


ve düşler görüş yaptı açık alanlarda
sere serpe güneşin gözlerine bakarak
üstündeki lekelerini saydı sevdanın
karanlık bağrını açtı yıldızın
beğenmediği şeyleri koydu önüne
bir bardak çaydan önce
yalanları sundu, içirdi


ne yapılırsa yapılsın konuşmayan bir halk gibi
koynunda gizledin sözlerini
yumruğun sıkılı kaldı arkanda
sesin sağır duvarlara haykırdı
öylesine düz yalpalamadan
saray duvarlarını aşar gibi imli düşünceler






15. 12. 2014 / Nazik Gülünay