Kanatsız Kelebekler
sonsuza kadar kapattım o defteri
kalemler yoruldu bu can yoruldu alevli kavgalarından usandı bu can artık arama ne olur sustur o ağlayan gözlerini bu kaçıncı pişmanlık bu kaçıncı yemin bu kaçıncı yalan artık neşter çektim yalan kokan her sözüne seninle olan sevgimiz doğup büyüdügümüz , doğunun harabe evleri gibi intiharlar sunma toprağa bir sen değilsin yanlız kalan bırak uçurumlarda kartallar şahinler uçsun bir rüzgar çıksa zaten ölüyorlar içimdeki o kanatsız kelebekler kanatlarını sen kırdın/ki unuttunmu? içimin kırık aynaları buz cam oldu kış oldu yağıyor bulutlardan sağanak sağanak bir bak göğe bırak /beni ruhumuda/mı satın aldın sanki göğsümden vurduğun bu kaçıncı mevsimdir hep unutuyorsun kaderim ellerimde değildi sen de biliyorsun türlü oyunlarla oyuna getirdin sen mahşerde mizânda hesap ederse melekler kefaret isterim kefaret ! ağlamam peşinden yanlızlığı seçtim ben sen biliyorsun bir başkasıyla istediğin o özlediğin hayatı kurarsın artık içime astın dertlerin her hecesini zulamı zakkumla doldurdun duvardaki o saza vur bir elini nağmelere çevirir beni her teli benim artık hiç kimseye hayrım yok bilesin anladım tek turnalar ölüyor ayrılınca eşinden sana beddua ise hiç etmedim sadece Allah’a havale ettim... nurcihan |
Alkışlıyorum usta kalemi
Yüreğine sağlık üstat
_________________________Saygılar selamlar