Tut
peş peşe üfledi günler
sanki kovarcasına bilmem/ki nereye zimmetli bu beden bu gelip gitmeler , gelli gitli bir yaşam benimki yüküm birdolu hüzün yumağı suspus olmuş içimdeki kuşlar gözlerim dolu dolu işte gidiyorum bekle rüzgarı dinlediğim kırlangıç yuvalı balkonum bekle sayfasını okuduğum ayrac bekle ay ışığında yıldızlarla dertleştiğim pencerem bekle ıssızlığa gömülmüş evim bekle, rüyama gelip beni korktuğun ....*peri gidiyorum yüzümde sabahın serinliği boğazımda kuru bir öksürük giderken dondurmuşum ciğerlerimde götürüyorum sanki göğü elimde valiz içinde ıhlamur kokusu kızkardeşimin saçları gibi koşuyor rüzgara boynumdaki şalım yerlerde sürükleniyor yapraklar kusuyor üstüme mevsimler bütün hüzünlerini bu gün sonbaharın kollarında sızmış uyuyor cırcır böcekleri , çamlar rüzgara tarıyor saçlarını uykuda akşam sefası öyle ardımdan el sallama hanımeli tut~ellerimden bırakma bırakma, güneş dilendiğim o ellere tut/ki birdaha gitmeyeyim.. nur |
Şair bir insan böyle içten yazılan bir şiir okudumu daha da şairleşiyor...
.................................................... Saygı ve selamlar..