Kalın bir çizgikalın bir çizgi çizdik aramıza kasım yaprakları ağlayıp düştü gözyaşlarımızı bulutlardan sağdı anılar kundaklandı sevdamız bir bebe gibi terkedildi kendi halinde bacası tüten kente herkes kendi sokağına yürüdü çöpçüler görmedi bu derin hüznü süpürüp durdular zamandan gül bahçesiydi ilkin oturulan taş üstleri bir çay içimi sohbet edilen zaman ellerimiz nasıl bulurdu birbirini oysa incir çekirdeğini doldurmazdı söz geleceğimizin üstünde bir inci parlar her şey yolunda sanırdı yanımızdakiler bir anlık bakışta geçerdik kapalı bütün sınırları vurulan biz olmazdık ateş hattında erken yağmazdı güle kar gülüşlerimiz süslerdi masamızı biz vardık aramızda dolaşan gölgelerde her çocukça heveste dolu dolu yaşanırdı akşamlar gözlerimizde batmazdı güneş ay saklanıp durmazdı, çatının arkasına bize oyun oynamazdı geceler her yüzünde seni seviyorum yazardı kimbilir belkide gerçekti nerde kaldı o küçük mutluluklar kolumuza takıp yürümedik o çiçekli,kurdeleli sepeti kaç fare kemirip bitirdi aşk falan yaşamadık dedik sonunda kaldık yalanlarımızla başbaşa elimizle çizdik kara kalın çizgileri sonra başkalarına yükledik kabahati ve sevdasız geçti bunca zaman kasım gibi yapraklarımız yırtık, düşük güneşli bir günü özlüyoruz tersi yüzü var mı gerçeklerin? 24. 11. 2014 / Nazik Gülünay Şiirimi yorumlayan hkarasahin arkadaşıma gönülden teşekkürler. Gerçekten çok güzel olmuş.. |