İntihar TamircisiMüptezel bir isyanda karşılaşır gözlerimiz farkında olamadan geçip gideriz içimizden.. Hani şu varmaya beş kala başkalaşan tren rayları gibi sakin ve kaderci... Ve aslında patlamaya hazır meydanlarcasına hıncahınç ve ölesiye haklı... Benim o hiç dokunulmayan ellerim var ya bir toprağın haklı direnişi gibidir sevgilim... Bir milletin sessiz çığlığında tomurcuk patlatır ateşim tam o anda bir göç boy verir kendi coğrafyasından dağılır bilyeleri doğmamış çocuklarımızın.. İşte böylesi vakitlerde Kıvrımlarından yakalarım hayatı Eğip bükmeden hiç; olduğu gibi.. Ve anlarım tam o anda bir doğrunun kaç yanlışla sınandığını.. Manik zamanlarımdaysam ne âlâ Ama depresifsem fenâ; Kayıt dışı ağlarım... Çok zaman geçer üzerinden çokça bölünüp kendimden dağılırım... Önce ellerimden var olup yeniden birleştiririm parçalarımı şefkatle hırs ve telâştan uzak.. Kaygılarımı yatırırım annemin göğsüne umuda dönsünler diye.. Hayli engebeli bir arazi ve ayarsız terazidir yaşam derim; ne bekliyordun ki! Varmıyor dilim söylemeye ama... ben her gece böyle hani elimin erdiğince sana susarım.. Ve sen; keşkelerimden kuşku yaratan adam! Ben ki hiçliğine dokunmuşum; yokluğun kaç yazar! Hızla kalkarım düştüğüm yerden.. Temizleyip kanımı uzaklaşırım cinayet mahallimden... Özlem TARHAN kasım/2014 |
İç yolculukların gürültüsü... Kaç intihar kırılır bilinmez...
Kutluyorum... Sevgiler...