ay bir daha
düşüncesini iyiliğe
bu hüzünler kimin suçu
kıyılardan kalkan kuş sürüsüne hediye

parçalı bulutlar esirgiyor
uzaklaşan rengini doğuya doğru
kalkınca hırçınlaşıyor kamışlar
kaval çalmayı hatırlıyor yürüdüğünü unutup
yalnızlık dağ göllerinin işi
nefesini sıklaştıran karıncalar dayanıklılık belirtisi gösteriyor
aydınlığı ıskalayan gölge dizici zamanlama
ve kirpiklerine dönüşümü zedeliyor gülüşün

ufuklar sevecen kuşku
uyanınca yağmur yağıyor
derinleşiyor sevgiler başımızda
kökleri heyecan ağı başaklar
bağlılıklar taşıyor ellerine
kalbinden geçen gece ve su

konuşarak kısalan yol
tanıdık bir çiçeğin dili
yorgun bitap çimenler yuvarlanıyor
vadilerin eteklerinden

ne zaman dönecek olsak
sırtı sıcak karanfil boşluğu yayılıyor söze
gözler gizliyor başını eğip
ayrılık kaçacak oluyor dudaklarından
ve az öncesinden
yola bakıp veda ediyor söylediklerim.