ali kıran baş kesensokağın kucağında ötüşüyor keder kuşları bacasından sarkan kimsesizliğin ahı tutuyor hüzünlü kerpiç evlerin secdeye varıyor kırık dalları ağaçların toprağa sarılıyor sonbahar, bir bayram sabahı gibi nafile bir ibadet buralarda gözlerin karanlığın gölgesinde sabır taşları durup her gece yarısı dinlendiğim bu şehir göğsümün yarısı ince bir sızısı gövdemin aklımın çukurlarında yaşamak yanılgısı çamura batmış dizginsiz yarası çocukluğumun ıslık ıslık yüreğimin ah’ı yükselirken bir efkar gözlerimde eli belinde, ali kıran baş kesen .. - Abdullah Cemek |