Neden diye sordum kendi kendime.
Yaralarımı kabuğundan söküp.
Yüreğime gizlediğim arşivleri karıştırdım dün gece .
Örtüsünü kaldırdım bu acının.
Gözyaşlarımla ıslatıldığım nemli bir bez ile,
Tozu dumanına karışmış gidenlerimin defterini sildim.
Öyleki,
Tozu öksürüğüme neden oldu.
İndirdim rafından kurşuni bir defteri bu yüreğin.
Sağa sola bakmadan,
Uyandırmadan acılarımı,
Ayak uçları üzerinde yürüyüp,
Verandaya oturdu bu beden.
Yanağıma damlaya damlaya yol oldu gözyaşım.
Derin bir nefes yaktı ciğerimi.

Kaldırdım defterin kapağını yüreğimin rotasına doğru,
Acılarım uyandı aniden.
İlk sayfaya dostumun adını kazımışım.
Vedasız cümlelerini tıkıştırıp bavuluna,
Oyuncaklarını yastığımın altına saklayıp giderken,
Lekesiz bir not bırakmış şeftali ağacımın altına,
"Mışıl mışıl uyu koca dost,
Ben gidiyorum vedasız."
Hüzzamlı bir hastalık kapladı bahanesiyle,
Hemen oracıkta toprağın ellerinden söktüm ağacı.
Her balta vuruşumda yüreğime dal parçaları çarptı.
Ağladım gizlice.

İkinci sayfasına bir ad vermişim bu defterin,
"Yar" demişim ayak seslerini duyup.
Virgülüne bile gözyaşı damlamış ki,
"Kal" dememişim tümcelere.
Yalvarmamışım kelimeler boyu.
Ama bir kelamı acılarla bezeyip,
Dualarla yıkamışım farkına varmadan.
"Ya ben" demişim gözlerimi kapatıp.
Yar ise,
Arkasına bakmadan gitmiş.
Arkasına baksa dönecekti.
Sarılacaktı biz özlem boyu,
Tarifsiz sular akacaktı gözlerinden.
O gözlerini severdi,
En kuru haliyle.

Defter sayfalarını bir bir araladıkça,
Bir gül yaprağı buldum en masumundan.
Sayfaya baktım ki adımı anons ettirmişim deftere.
Kendimi aramışım kendimde.
Benden gidenlerin arasından,
En karaktersizce giden "ben"mişim oysa.
Hayallerimin üstüne çamurlu ayaklarla basa basa,
Gitmişim kendimden.
İzimi bulamazken,
Çocuklar bulmuş beni uzak diyarlarda.
Gözyaşlarıyla hayallerimi yıkamışlar en masum hallleriyle.
Gözümü açıp ayağa kalktığımda,
Aynaya baktım korkarak.
Bayağı zaman geçmiş üstümden,
Saçlarım uzamış.

Yüreğimin rafına koydum defteri,
Bir daha açana dek,
Kapadım yüreğimi.
Sessizliğe benzeyen saten bir örtü ile.


02.10.2014
03:28

Belkide en çok hissettiğimdi.