Kayıp gitti yıldızınne kadar daha uzaklaşacaksın, kayıp gitti yıldızın karanlık pencerenin ardından yansırdın geceme sen vardın ya aldırmazdım köpek ürmelerine gece seslerini örterdim sarı sıcak görüntünle erir giderdi cümle ters duygularım bakışında hep sana dönerdim kanatsız yalnızlığımı bakışlarında upuzun bir yolculuğa çıksaydım ayak seslerine karışarak gardaki yolcuların ne çok isterdim senin yaşadığın yere götürsün tren senin aydınlattığın çevrede özgür ağaç olayım hiç eksik olmasın ince dalımda kırlangıç yuvaları söylesinler özgürlüğün doyumsuz şarkısını ne uzun bir yol bu ayrılık, yürü yürü bitmiyor çık isterdim karşıma çık ilk dönemecinde sokağın birden merhabanı duyayım bakkalın önünde nasılsın de, gülümse, yüzündeki muzip ifadeyle öyle yaklaş ki aramızda yol bulamasın insanlar daha yakın ol kalbimin sesinden, damarından kalbinin içindeki müziği dinleyeyim her gece seyrederim yıldızımızı penceremden göz kırpar sensizliğime hani o en parlak aşkımız gibi en dorukta sönük kalır bütün yıldızlar yanında, toz olur gider sen bakarsın gökyüzü tavanından apaydın bütün sevgileri sarkıtıp odama seninle uyurum öyle uzun ki yıldız yolun 07. 09. 2014 / Nazik Gülünay |