Nâfile ŞiirKıvrılıp bükülen iman tahtası ömrümüz vurmaz hiçbir kıyıya.. hani eğiliversek şöyle bir tövbe doğrulamayız bir daha günahlarımızın ağırlığından..! Bölsek geceyi efkârın kuytusunda katle ferman çıkarır ellerimiz sayamayız ardımızda bıraktığımız taze umut kokan cesetleri öyle mâhirizdir ki dostum ölse aydınlatamaz kimse bu meş’um cinayetleri! Kıyâma durup önce kıyıma başlarız ’legal’ yollardan mûtedil dalgalarımızı buluştururuz dipsiz uçurumlarla da zerrece kıpırdamaz kılımız! bir şeycik olmaz bize dostum; ne de olsa sermâyemiz ’insanlık’!! Bir mizân tutturmuşuz ki yer kaymış ayaklarımızdan.. terazide kefe yok, bâtıl olmuş adâlet! yaşıyoruz çok şükür; âbât olmuş her yanımız! ha bire kaybederken can’ ları ekmek sanıyoruz dostum boğazımızdan geçen kanları! Diyorum ki bazen; ne de beyaz olur hani kefenimiz göçünce.. çocuk düşleri değmiştir nasılsa alınteri sinmiştir emekçilerin e bir de barut ve kan kokusu varsa daha ne isteriz değil mi! yatıp boylu boyunca toprak ananın göğsüne bekleriz artık kussun diye bizi!! Özlem TARHAN 25/ağustos/2014 |
ne muhteşem bir varlıktır oysa
her başlangıç ve her sonda var olan
kimi zaman sağır
kimi zaman kör
kimi zaman sus pus
istese cennete çevirecek dünyayı oysa
silahların gölgesinde yaşıyoruz
her geçen gün biraz daha korku ekiyoruz yüreğimize
başak başak büyümek varken barışla
teşekkürler savaşçı
barışın gölgesinde şiirler yazman dileklerimle