Kekremsigözü kapalı suluyoruz acıları öyle bir kök salıyor ki sormayın sarardıkça sayfalar dip dibe kök salıyor sızılarımız biz değiliz sanki; zaaflarımıza tutunup kayarak ruh`dan düşen bir cevher gibi parlatıp karanlıkta hayvani yanımızı allayıp pulladığımız içten içe pas tutmuş insanlığımız giderken, ardımızda bıraktığımız matemin pusu kurmuş ah`ı değil midir ki evvelin ahire zulmü obez, arzuların pençesinde esarettir kekremsi ve tek saltanatımız teni sarana dek toprak! sude nur haylazca |
Hep damla damla...
Usa akış...
Hep saygımla.