Dilân
/ah kalbimi yüzüme vuran!
yola çıkardığın taşlar sağanak vicdana / hangi bağ çürüttü üzümlerini bağcıya kızıp hangi gönül üzgünlüğünü yıkamakta yağmur zaman ki küle meyilli mahşeri rüzgâr neydi nehir gözünden süzülen gerçek kendi sesini çeken her ruh ani dönüp kendi aynasından surelere kabre zift püskürten yalanlara yalanan dil dökülürken feleğin sancağından insanlık yıkın musalla taşına değdikçe zar arın köşelerine kıvransın us bitenlerin karnesidir düşen toprağa! Sude Nur Haylazca |
gecemi şenlendirdi
uyandırdı kalbimi
harika şiir.
saygımla sude nur...