çünkü sen
sen, işte o bahçedeki yeşil çınar
uzanmış göğe semayla meşk eden yapraklarından kendimi düşürdüğüm kızıl deniz gülüşün gülüşümden keskin açılan, gamzelerimde gülden aşina sevinç nerden bilebilirsin ki; baktıkça sana ben içimdeki şefkatle sarılır biterim uçurtmalar saldığım gök olursun seviştikçe küçülür kalırım şehvetin avuçlarında doğumla ölüm arasında uzarken ömrümün ince çizgisi bir tomar umut ruhumun kanatlarında ve artık; aşkımdır ki her zerrem kor uzayan gecelerin kuytularına sinmiş iniltili suç tramvalarımla uğramışken baskına ben, uğradığın bir durağım sadece çünkü sen, sen işte o bahcedeki yeşil ve hınzır erik sude nur haylazca |
seyrin seyri de seyredende kalıyordur çoğu zaman
incelensin sen
incelen ey şiir
biz incelemedik daha
fakirce çokça bir tebrik
..