terapist
ne zaman toplarsa güneş ışınlarını
seni hatırlarım dökülür düş kırığı saçlarımdan güz yaprakları dargın sana parmaklarım özlem buğulanır camlarda boş bir bankı izliyorum gölgen sokaklarda buza kesmiş çatıların türkü yalnızlığı “ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler” kış bahçesi ruhumda uyanır kardelenler bir yanımda kırlangıçlar yasta öte yanımda karınca kadar bir ışıkla beslenen umutlarım deli gömleği içinde aşkına çırpınan ben terapistim sen ah soluklansam dudaklarının kıyıcığında gönül gençyılmaz |