Gözlerin sabırla beklerdi beni
Bir fener yakardı alnıma avuçlarının ateşi
Geceyle matemin raksını izlerdim elemle ki
Tam o anda doğardı güneşin şakaklarımdan
Bir mavi karanfil açsa örneğin çok uzaklarda
Biliyorum;o zaman düşünmezdin beni
Hıçkırırdın bilyesini kaybetmiş çocuklar gibi
beni bulduğunda…
Çünkü bensizliği sevmiştin sen
özlemeye alışmıştın…



Gözlerin sabırla beklerdi beni
Kuytusunda pusardım alacakaranlığın
görebilmek için düşlerini
Avcıydım ben,sense ceylandın yaralı
Fakat heyhat!
Görünüp kaçardın hep;tutamazdım…
Sel olup ağlardım yatağımda bilir misin?
Mutluydun yokluğumda oysaki
Kendince severdin beni
sendeki bensizliğimi…



Gözlerin sabırla beklerdi beni
Ne zaman bir gül düşse avuçlarımdan
Sen yakalardın değmeden yere
İncitmezdin ama;geri de vermezdin;hain!
Geceleri yanardı güller küllerin içinde
Bir ışık demeti gibi süzülürdün ortasından
Ağlardın,gözyaşların inerdi pınarlarıma
Sonra…
Sonra,hiç öpmeyecekmiş gibi öperdin dudaklarımdan...




Gözlerin sabırla beklerdi beni
Karanlığın içinde tutulurdu ay
yüzün parlardı
Ne de berraktı bir bilsen
Bir bilsen,utanırdım aşkımın büyüklüğünden
Çocukların çığlık dolu ounlarından
Sen çıkardın bahtıma her akşam
Seni çizer,silerdim yine
Seni oynardım
En gerçek sanatımdın sen
Ve dinlediğim en derin musiki...



Gözlerin sabırla beklerdi beni
Gelmezdin yanıma korkarak ağlatmaktan
Küçük bir fidandım büyüttün içinde
Koskoca bir aşktım belki de yüreğinde
Gözyaşımla sulanıp hep öyle kocaman kaldım
Seni aldım içime şefkatle
Baktım ki sığmayacaksın
kıyamadım
Salıverdim enginlere…



Gözlerim sabırla bekledi seni
Gelmedin;yoruldum…
Derinleştin gözlerimde
seni yundum
Hüzünlü bir ay akşamında
Anıtlaştın önümde;
El pençe divân durdum….


savaşçı