Nağmegüneşte büyüttüğüm yüzüm çoktan soğudu demir demini aldıktan sonra suda ister. yalnızlığın eli kalem tutmuyor bıraktı kendini gecenin kollarına yanmak için ayı sordu inan yalnızlıkta üşür yalnız büyüyorsa yeşil. kalemin mürekkebi kanla dolunca toprağı özlüyor aşk. eğil kalbine yanmaya gönül arama. isyandan bir diş çıkacak göğsündeki ademin elmasını yarmaya geçerken sır ipliğinden hayatın kaç dişi yuttun unutma ölmekte güzeldir itikat et kızıl elmanın yarası öldürmez sanma. ferhadın durgun çölünde meftun olmak. yâre giden yol dağından geçer ferhadın. kalbinden yürü sen yâre varmasanda uslanma yarada yoktur yâr yokken. inan suda ateşte bir parçasıdır aşkın kalbine düşen. /yüksel batu |