Ferhad
Ferhad Gülsün’e
ne tarih dünyadan,ne dünya tarihten geçiyor. insandır bir ayak basıyor bastığı yerde gömülen. alnında kesik bir alfabe yüzünde unutulmuş bir takvim benim sensin biziz yine o boşluğa adını düşüren. tutamıyoruz hiç bir günü avucumuzda nede yasımıza yaslanabildik insanın insana yandığından. ayrılıktan geçerken taş ocağını kurdum boncuk boncuk hüzün doldurdum sol cebime, iblisin kırık ayağına denk gelmedim vurup,aşka gelecektim ki, yaşı kuruttum. ferhad aşka çıkmıyor kapımız ne desek fayda’sız kilit vurdum kapıma ölümün elleri dudağımdan geçti kuru bir çöl üşüyor ellerimde yapayalnız.. sözle doldurduk kurşunun geçtiği yere yarayı yüzümüze gere gere. n’olur bir seferde mezar taşı ölsün ferhad gülsün.. /yüksel batu |
çok güzeldi,
tebrikler..