İstanbul ağlamasınuçtu hayattan aşağı üç can gitti daha sırada kaç can var söylesene İstanbul kim tutar hesabını gerçek değer can titredi düştü umuttan aşağı nasıl devirdiler ağaçları dün gece yarısı köprüdeki askıları kanırtarak işçiler yakıldı İstanbul ağıtları erklerin anası ağlamadı kuzey ormanlarında yere devrildi ağaçlar soyuldu doğa sövüldü ana avrat apıştı kaldı hayvanlar iki arada bir derede öldü yaşam hakları insanlarla birlikte dönelediler inlediler acıyla çevresinde yuvalarının bilmediler ki onlar üçüncü köprü nedir ayıbı, günahıyla açıkta kimler paraya tapar kimin yanında Tanrı yitirir gerçekliğini kılıf giydirilir talana ey zaman orada dur! makinaların durdurulmadığı yerde ağzını kapat ağıtların İstanbul ağlamasın tersine aksın sular kurusun kız gözleri! 8. 4. 2014 / Nazik Gülünay |
Daha sı canlar da gidiyor azınlığın yaşadığı mini !!!! evlerin havuzlarında.Değerli şiirinizi tebrik ediyorum hocam saygılarımla.